In Khmer class, we learn many things which related to Khmer language such as about writing in Khmer, description, poetry, listening, reading and more. I have plenty of improvements on this class including spelling and structure of writing. Learning Khmer is very very important for me because I am Cambodian so I need to know and learn about my own culture.
In Khmer class, one of the project we did is about writing poetry. There are many types of poetry in Khmer and in which poem we have different positions of rhyming words. I’ve accomplished a poem which is the style called “ Puchung Lilea”. I’ve written over 40 lines on this poem. Throughout this work, I’ve learned many concepts from it such as how to write, putting emotion to the real situation and more. The main idea of my poem is about education, how it influence to your future, yourself and your country and some of the encouragement words to work hard in life. I hope that this poem is a part that could guidance people act in affirmative ways.
ការខិតខំរៀនសូត្រ ដោយវត្តី
នាងខ្ញុំសូមលើកហត្ថា ដល់អ្នកសិក្សា ផ្លែផ្កាប៉ុន្មាន ។
អានហើយប្រព្រឹត្តឲ្យបាន នឹងមានសុនសាន្ត ថ្កើនថ្កានដរាប ។
គិតត្រូវធ្វើ្ត្រូវដូចកាព្យ ខ្វល់ពីបុណ្យបាប កំណាព្យមួយនេះ ។
ស្ដាប់ហើយវិភាគត្រិះរិះ កំុចិត្តឈ្នានីស គំរិះផងណា ។
នៅក្មេងខិតខំសិក្សា នឹងចូលធ្វើការ រក្សាជាតិយើង ។
កុំធ្វើជាក្មេងទំនើង ខំដូចជាទ្រើង ធ្វើជើងបន្លែ ។
តស៊ូរៀនកុំគេចវ៉ែ ច្នៃប្រឌិតដែរ តែងតែសម្រេច ។
ឧបសគ្គតែងតែរារាំង ធ្វើឪ្យយើងភាំង ថែមទាំងទន់ខ្សោយ ។
កុំគិតធ្វើវាថ្ងៃក្រោយ ធ្វើវាឪ្យហើយ នឹងដោយជោគជ័យ ។
កុំធ្វើខ្ជល់ដូចសត្វរៃ ត្រូវធ្វើឆ្លាតវៃ តាំងស្រីប្រុសណាយ ។
រៀនសូត្រឪ្យឪពុកម្ដាយ ពួកគាត់ដាំបាយ នឿយកាយទៀតផង ។
គាត់មិនទាមទារការសង ហើយតែងតែប៉ង បំណងពូកែ ។
ខំធ្វើការរៀងរាល់ឆ្នាំខែ ឪ្យកូនពូកែ នឹងបែរមិនកាង ។
ខិតខំតែងតែភ្លឺស្វាង ហើយតែងកសាង អនាគតអ្នក ។
សំខាន់ខ្លួនយើងជឿជាក់ គិតមិនជាក់លាក់ ខ្លួនអ្នកបោះបង់ ។
គិតហើយព្យាយាមសាងសង់ ឪ្យត្រង់ចំណង់ ខ្លួនចង់បានព័ទ្ធ ។
ប្រទេសនឹងអភិវឌ្ឍ ដូចផ្លាឈូករត័្ន ដែលគាត់ទើបរីក ។
បើយើងមិនរកមិនជីក ហើយក៏មិនរីក អាជីពសង្ឃឹម ។
ដូច្នេះយើងត្រូវញញឹម តស៊ូទន្ទឹម សង្ឃឹមនឹងមាន ។
នេះហើយបានត្រូវខំរៀន ហើយកុំបំពាន ជំហានដំបូង ។
ពិបាកដូចជីកចំរ៉ូង មិនដូចដំឡូង បេះដូងសោកសៅ ។
ហើយមួយទៀតវិញនោះណា កំពុងសិក្សា រក្សាស្ងៀមស្ងាត់ ។
ត្រូវចូលរៀនកុំឪ្យបាត់ នោះគ្រូនឹងកាត់់់់ កំណាត់ពន្ទុិក ។
ដូចនេះវាជាបន្ទុក មិនមែនម៉ែពុក ទំនុកយើងហើយ។
ព្យាយាមមិនចាំថ្ងៃក្រោយ ខិតខំអោយហើយ អំណោយប្រសើរ ។
ប្រទេសយើងបានបម្រើ ជំហានយើងដើរ ដំណើរគាប់បី ។
នៅរៀនខំកុុំប្រណៃ ឪកូនពិសី ពេលខ្លីណាស់ស្ងួន ។
ខំទាំងវិទ្យាទាំងបួន ចម្រុះដូចសួន ចូរស្ងួនធ្វើតាម ។
ខ្លួននឹងដូចជាសំរាម បើមិនធ្វើតាម ដល់ដាមជីវិត ។
លោកទាំងពីរមានទឹកចិត្ត បើកូនអាណិត ថ្វីត្បិតខិតខំ ។
គិតហើយធ្វើើវាអោយចំ ហើយកុំបារម្ភ ក្រៀមក្រំឧបសគ្គ ។
នឹងបានមកវិញមាសកាក់ ព្រមទាំងនឹងប្រាក់ ទុកដាក់ជាទ្រព្យ ។
ដូច្នេះប្រព្រិត្តអោយគាប់ កុំធ្វើវាញាប់ ជាជាប់លទ្ធផល ។
ពេលខ្លះអាកាសមកដល់ មិនចាប់មិនផ្តល់ សួរសល់អ្វីទៀត ។
រៀនទាំងចេះចែកអោយញាតិ បន្តិចក៏បៀត ព្រោះញាតិជាព្រះ ។
នេះសិក្សាជាផ្កាយរះ វាតែងតែជះ ជន្នះជីវិត ។
គេតែងស្រលាញ់អាណិត អ្នកមានរឿងពិត ជីវិតតស៊ូ ។
ចូរអ្នកចេះគិតចេះគូរ ធ្វើជាគំរូុ ចេះស៊ូតទៅ ។
ខំដើម្បីជាតិឲ្យនៅ ឲ្យមានជម្រៅ ឲ្យនៅលុះក្សយ័ ។
ខំបន្សល់ទុកស្នាដៃ ឲ្យកូនខ្មែរច្នៃ លុះក្សយ័រៀងទៅ ។